Swoją przygodę z kajakarstwem rozpoczął w słoneczny wrześniowy dzień 1970 roku gdy pan Szewczyk wuefista w Szkole Podstawowej nr 20 zaprosił dwie klasy na zajęcia z trenerem kajaków z klubu Stomil.
Naukę wiosłowania rozpoczął pod okiem trenerów pana Kęsego i pana Sochy. W następnym etapie kariery zawodniczej duży wpływ na jego poziom sportowy mieli wspaniali szkoleniowcy panowie: Lulczyński, Piszcz, Talarowski, Rychter, Poniedzielski, Szala, Zabrzewski oraz wspaniała kobieta trenerka pani Błaszkiewicz. Od wymienionych trenerów otrzymał również wiedzę, z której korzysta do dziś.
Ponieważ jak sam mówi nie był wielkim talentem dlatego jego sukcesy zawodnicze były oparte na bardzo solidnej i ciężkiej pracy. Pierwszy medal z Mistrzostw Polski młodzików zdobył w Ostrołęce w 1973 roku a ostatni na Mistrzostwach Polski Seniorów w maratonie w Lublinie w 2010 roku. Medali z krajowego championatu zdobył około 6 kg bo tyle waży koszyk, w którym je przechowuje „łatwiej zważyć niż policzyć”. Startował kilkukrotnie na Mistrzostwach Świata i choć nie zdobył medalu niemniej czwarte czy też dalsze miejsca dawały mu sporo satysfakcji choć nie ukrywa, że ma również pewien niedosyt.
Będąc jeszcze zawodnikiem rozpoczął w 1992 roku pracę trenera w klubie Stomil a następnie do 2005 roku pracował w klubie Posnania. W międzyczasie w 1996 roku podjął się pracy trenera Kadry Narodowej w maratonie i jak twierdzi to była bardzo dobra szkoła sprawdzenia swoich umiejętności i upewnienia się, że nadaje się do tego zawodu. Z zawodnikami kadry maratonu zdobył kilka medali z Mistrzostw Świata i Mistrzostw Europy. Samodzielnie zajmował się zarówno kobietami, mężczyznami jak i kanadyjkarzami. W 1999 roku karierę międzynarodową rozpoczął pod jego opieką Marcin Grzybowski zdobywając wraz z Konradem Pypłaczem medal na Mistrzostwach Świata w maratonie w Gyor. Trener II klasy.
Po etapie pracy trenerskiej w klubach i z reprezentacją maratonu zaczął realizować się jako samodzielny szkoleniowiec. Pomagał w odnoszeniu wspaniałych sukcesów na arenie międzynarodowej takim zawodnikom jak: A. Michalak, I. Pyrzalska, M.Michalak, B. Przybylska, I.Dankowska, A. Pawłowska, P.Łakomy, K. Łuczak, P.Bauman i P. Gawrych.
Jednak największym jego sukcesem trenerskim jest srebro z Igrzysk Olimpijskich w Pekinie Anety Koniecznej zdobyty wspólnie z Beatą Mikołajczyk. Jak twierdzi Lewandowicz „Medal ten dla Anety okupiony był ciężką pracą ponieważ nie mieliśmy pomocy ze strony klubu a także ze strony związku; przez okres sierpień 2006 do maja 2008 mieliśmy trzy zgrupowania (55 dni). Po urodzeniu dziecka Aneta zwróciła się do mnie o pomoc w doprowadzeniu do wysokiej formy sportowej. Było to trudne wyzwanie bo przejmując zawodniczkę bardzo utytułowaną (2 medale olimpijskie) miałem świadomość, że biorę odpowiedzialność za dalszą Jej karierę i stabilizację finansową. Postawiliśmy wspólnie z Anetą, że chcemy zdobyć złoto olimpijskie i to nas motywowało do wręcz katorżniczej pracy, nie zwracając uwagi na wszelkie przeciwności. Nie mogę pominąć osób, które pomogły nam w osiągnięciu sukcesu, byli to: Mariusz Rutkowski, Ireneusz Pracharczyk, Janek Pinczura i Pan Edward Apel oraz spora grupa koleżanek-sparingpartnerek Anety.”
O jakości pracy i wiedzy trenera świadczy ostatni wynik, który "przyszedł" wraz z wówczas nieznanym zawodnikiem - Bartkiem Stabno, z którym rozpoczął współpracę jesienią 2012 roku.
Od września 2016 roku rozpoczął kolejny etap pracy w klubie AZS AWF w sekcji kajakowej, oddając swoją wiedzę juniorom młodszym.
Jego grupa juniorów młodszych pokazała się w kraju w 2017 roku; są to Zuza Hałas, Weronika Waligura, Wiktoria Ratajczak, Karolina Dankowska, Bartek Hałas, Dastin Malinowski, Kornel Wąsowicz i Szymon Klonowski.
Jego motto to „mało słów, dużo pracy i szacunek do zawodnika”.
Za swoje osiągnięcia otrzymał wyróżnienia z rąk: Ministra Sportu i Turystyki, Prezydenta Miasta Poznania, Marszałka Województwa Wielkopolskiego, Wojewody Wielkopolskiego oraz Prezesów Polskiego i Wielkopolskiego Związku Kajakowego.